Selamun aleyküm hocam

Bir insan ben elhamdulillah müslümanın imanım var ama Allah indinde,Allah katında müslümanmıyım orayı bilmiyorum dese imanından şüphe etmiş olur mu.Doğru olan Allah indinde de kesinlikle müslümanım demesi midir. Serdar Ak

*******

Ve aleyküm selam kardeşim;

Söz konusu şüphe çok yersiz-lüzumsuz, hatta pek de dangalakça bir lâkırdı! Zira insan, şartlarına muvafık olarak iman edip, o imanının da mucebince âdap ve erkânına riâyet ederek amelde bulunmakla mükelleftir. Yoksa o imanının ya da amellerinin nezd-i İlâhi’de makbul olup olmamasını bilmekle yükümlü değil. Zaten bunu bilmesine imkân da yok, zira gaybî bir meseledir, gaybı da Allah’tan başka bilen olmaz.

Ezcümle imanın esası; inanılacak şeyleri insanın diliyle ikrar, kalbiyle tasdik etmesidir. İmanının Allah indindeki durumunu bilmek gibi abes bir şart yoktur, olsa da bu “teklîfu mâ-lâ yutâk” olur ki, bu caiz değildir. Kalplerde neyin gizli olduğunu ise, ancak ve ancak Allahu Teâla bilir.

Ehl-i Sünnet ve’l-Cemaat inancında, bir Müslümanın imanından şüphe etmesi caiz değildir. Yani, “Acaba ben şu anda iman üzere miyim?” demek, şek ifade ettiği için imanın sıhhatine zarar verir. Keza sizin mesajınızdaki saçmalık gibi, “ben el-hamdulillah müslümanım, imanım var; ama Allah indinde, Allah katında Müslüman mıyım orayı bilmiyorum” demek de şüpheyi gerektirir. Biraz önce de belirttiğimiz gibi sen onunla mükellef değilsin ki, niçin abesle meşgul olacaksın? Bu yüzden kesinlikle “mü’minim hakka / iman ehliyim hakikaten” dememiz gerekir ve bundan da emin olmamızda bir mahzur / sakınca yoktur. Zira “emin değilim” dersek imanımız zedelenir.

O halde iman ehli olduğumuzdan asla ve kat‘a şüphe etmemeliyiz. İman, İslâm’da inanılması gerekenleri, emir ve yasakları kalben tasdik, dil ile ikrar etmekten ibarettir. Her insan da kendi kalbî halinin / iç âleminin ne durumda olduğunu gayet iyi bilir. Öyle ise vehim ve vesveselere aldanıp, “Acaba imanım şu an mevcut mu? Allah katında Müslüman mıyım, değil miyim” gibi şüphelere asla düşmemeliyiz.

Velhâsıl;

Akaid kitaplarımızda, hatta ilmihâle dair küçük çaplı eserlerde dahi birisinin, “Ben inşâallah (Allah dilerse) mü’minim” demesi caiz değildir, diye kayıtlıdır. Kat‘î olarak ben şu an “Mü’minim hakka (hakikaten-gerçekten mü’minim) ve Müslümanım el-hamdülillah” demesi gerekir. Bununla beraber kişinin, “İnşâallah mü’min olarak ölürüm” demesinde itikadî açıdan bir sakınca yoktur. Zira ne zaman ve nasıl öleceğimizi bilmediğimiz için, kesin bir ifade kullanamayız. Ama hâl-i hâzırdaki kalbî durumumuzu kat‘î / kesin olarak bildiğimiz için, kesin konuşmakla mükellefiz.